12-13 yaşlarındaydım. Bizim sitedeki çocuklar arasında en son bana ve ablama bisiklet alınmıştı. Heyecanla beklediğimiz mavi bisiklete kavuşmanın heyecanı yerini ufak çaplı bir gerginliğe bıraktı. Frenleri çok sert olduğu için kontrolsüzce kaldırıma çarparak bisikleti durdurma çabaları ilk günden yordu bizi. Hiç düzelmedi o frenler. Yine de çok sevdik, epey bir oyalandık onunla. Sonraki yıllarda bir iki ada turu dışında sessizce çıktı bisiklet hayatımdan. Büyükada’nın yokuşları da motive edici değildi doğrusu…
İspanya’da bisiklet ulaşım aracı olarak yaygın. Türkiye’dekinin aksine bisikletlilerin haklarına çok saygı gösteriliyor. Arkada 1 kilometrelik araç kuyruğu da olsa kimse bisikletliyi sıkıştırmayı, korna çalmayı düşünmüyor. Birçok kişi de bisiklet sporu ile ilgili zaten.Sabahları çocuklarını okula götürmek için bisikleti tercih edenler de sevimli bir görüntü oluşturuyolar yollarda.
Barselona’ya taşındığımızda doğada vakit geçirmek için alternatiflere bakınırken çevrede harika bisiklet rotaları olduğunu gördüm. İspanya’da tren yolları yenilenip eski tren yolları kullanılmaz olunca Via Verde adlı yolları icat etmişler. Sadece İspanya’da değil başka Avrupa ülkelerinde de bu yollar bisiklet rotaları olarak haritalara girmiş. Bisikletinizi kiralayıp dağ ve orman yollarından tünellere, kanyonlardan nehirlere varan geniş bir manzara spektrumunda gezmeniz mümkün. İlk bisiklet turumuzda görece basit bir rota seçip yokuş aşağı inerken aklımdaki soru “Neden daha sık bisiklete binmiyorum ki?” oldu. Çocukluk anılarım canlandı, rüzgarla gelen çiçek ve ağaç kokuları aklımı başımdan aldı. Çocuklarla çıktığımız yolculukta yol kenarındaki sevimli kafelerde dinlenip, birşeyler atıştırıp yola devam ettik. Sonraki aylardaki rotalar bu kadar kolay değildi. Ben hemen elektrikli bisiklete yöneldim, onunla bile zorlandığım parkurlar oldu. Costa Brava’da, Valensiya ve Endülüs’te hep bisiklet turları yaptık sonrasında. Hatta Sevilla turunda şehri bisikletli tur rehberi eşliğinde gezdik, tavsiye ederim. Yolların rahatlığı sayesinde hiç sıkıntı yaşamadık. Bu gezilerden güç alıp son turumuzda 60 km’lik bir rota belirledik, yeşilin her tonuyla karşılaştığımız turun sonuna doğru birkaç çatlak ses çıksa da parkuru başarıyla tamamladık.
Pandemi döneminde de yeni bir bisiklet sayfası açıldı, eve bir kondisyon bisikleti aldık. Spor salonlarında pek yanaşmadığım bisiklet, evden çıkamadığımız günlerde kurtarıcı oldu.
Barselona’da şehir içinde işlerimi halletmek ya da bir yere yetişmek için imdadıma buradaki bisiklet sistemi yetişiyor. Yıllık 50 Euro karşılığı abone olduğum Smou (Bicing) bisiklet ağından faydalanıyorum çoğu zaman. Ne metro ne de otomobil kullanmadan haftasonunu geçirmek için harika bir alternatif oldu bana.
Karbon salınımını artırmadan yolculuk etmek de iyi hissettiriyor ancak dünyada bisiklet yolları ve kültürü konusunda ayrıcalığa sahip çok az şehir olduğu da bir gerçek. Bazen yetersiz yollar, bazen de bilinçsiz araç kullanıcıları zehir ediyorlar bisikletlilere hayatı. Türkiye’de şehir dışında harika rotalar varsa da şehirlerde güvenli ve zevkli bisiklet yolculukları için alan çok çok kısıtlı.
Ben, yeniden bulmaktan çok mutlu olduğum bu eski arkadaşla gitmek istediğim yeni yerlerin hayalini kuruyorum şimdiden. Sadece biraz zamana ihtiyacım var ve biraz daha güçlü bacak kaslarına…
